Schildklierknobbeltjes worden bij minstens 4-7% van de mensen aangetroffen, en zelfs goedaardige gezwellen vereisen soms een operatie. In welke gevallen is het nodig om “onder het mes te gaan”, leggen endocrinologen uit.
De exacte oorzaak van schildklierknobbeltjes is niet bekend, maar er zijn enkele risicofactoren:
► genetische oorzaken – knobbeltjes verschijnen vaak als gevolg van willekeurige mutaties in genen;
► jodiumtekort – bij gebrek aan dit element treedt een compenserende toename van het klierweefsel van het orgaan op, wat de ontwikkeling van neoplasmata veroorzaakt;
► straling – het orgaan absorbeert radioactief jodium uit de omgeving, wat vaak leidt tot het verschijnen van kwaadaardige neoplasmata;
► stress en sterke gevoelens kunnen een pathologisch proces in de schildklier ‘ontsluiten’;
► vasculaire pathologieën – atherosclerose, complicaties van diabetes;
► roken.
Hoe weet u of uw schildklier moet worden gecontroleerd?
Er is vaak de mening onder patiënten dat het beter is om de knobbel preventief te verwijderen voordat deze kwaadaardig wordt. Maar schildklierknobbeltjes degenereren niet, dus het is niet nodig om goedaardige knobbeltjes te verwijderen als dit wordt bevestigd door de resultaten van een punctiebiopsie.
Volgens artsen zijn er verschillende duidelijke indicaties voor een operatie:
♦ De knobbeltjes zijn kwaadaardig of zeer waarschijnlijk. Dit wordt bepaald aan de hand van de uitslag van een biopsie en/of het calcitoninegehalte in het bloed.
♦ Wanneer knobbeltjes de hormoonspiegels veranderen en thyreotoxicose veroorzaken. Deze aandoening wordt “functionele autonomie” genoemd, maar zelfs in dit geval is er een alternatief: radioactief jodiumtherapie.
♦ Grote formatiegrootte. In dit geval drukt het knooppunt op de omliggende organen en weefsels en verstoort het hun normale functioneren.
♦ Cosmetisch defect. De operatie wordt uitgevoerd op verzoek van de patiënt.
