Elke ouder is blij als zijn kind een uitstekende leerling is.
Maar we mogen niet vergeten dat het belangrijkste doel van een student het vergaren van kennis is, en niet het behalen van goede cijfers. En dit is, vreemd genoeg, niet hetzelfde.
De hoogste score duidt niet altijd op een goed beheerst onderwerp en verworven vaardigheden.
En omgekeerd betekent een willekeurige twee niet dat de leerling geen capaciteiten heeft.
Wat moeten mama en papa doen als er een slecht cijfer in de agenda van hun zoon of dochter verschijnt?
We moeten de reden voor het behalen van een slecht cijfer achterhalen, het kind moreel steunen en hem helpen een moeilijk onderwerp te begrijpen.
Maar je moet het kind niet de schuld geven en hem uitschelden. Anders verliest de student de motivatie of begint hij goede cijfers als het hoofddoel te beschouwen.
Bovendien moet u de volgende zinnen vermijden:
“Dit is een eenvoudig onderwerp!”
Het is niet nodig om het kind de schuld te geven dat het ‘eenvoudige stof’ niet kan leren.
Als ouders deze zin toch uitspreken, verliest de leerling het verlangen om te leren. Bovendien kunnen complexen verschijnen.
“Je bent gewoon lui!”
Stel je deze situatie eens voor: een kind deed zijn best, maar slaagde er nog steeds niet in een goed cijfer te halen. En hij wordt beschuldigd van ‘luiheid’.
Een dergelijk onrecht zal door het schoolkind worden herinnerd. Hij zal waarschijnlijk de motivatie om te studeren verliezen en ook wrok koesteren tegen mama en papa.
“Maar Vasya kreeg een tien!”
Vergelijking met andere kinderen is een zeer gevaarlijke actie.
Als ouders alleen aandacht besteden aan de voordelen van andere kinderen en de nadelen van hun eigen kind, zal dit eindigen in de schijn van een laag zelfbeeld bij het kind.
