Vanwege de urgentie van de gebeurtenis, de acute setting en de ernst van de symptomen, verwarren patiënten deze concepten vaak. We moeten dus allereerst onderscheid maken tussen deze twee aandoeningen, die symptomen zijn en geen ziekten.
“Vertigo is het gevoel van ronddraaien, hetzij van de persoon, hetzij van de omgeving. Duizeligheid is een vager concept dat naast duizeligheid ook andere symptomen kan omvatten, zoals hoofdpijn, misselijkheid, apathie, neiging tot flauwvallen, enz. legt de heer Antonis Kaberos MD, PhD, directeur KNO-chirurg Metropolitan Hospital, HealthSpot Scientific Partner uit.
Uit uitgevoerde onderzoeken blijkt dat tot 80% van de algemene bevolking minstens één duizeligheidscrisis heeft doorgemaakt, dat beide geslachten er last van hebben, iets vaker vrouwen, en dat de aanval meestal op middelbare en oudere leeftijd voorkomt.
“Vertigo is verdeeld in perifeer en centraal. Perifere duizeligheid (het labyrint of de vestibulaire zenuw is aangetast) wordt gekenmerkt door ernstige symptomen met braken, misselijkheid, mogelijk gehoorverlies, tinnitus en onvastheid die minuten tot dagen kan duren. Het is de meest voorkomende vorm van duizeligheid.
Centrale duizeligheid (beïnvloedt het centrale zenuwstelsel) is milder, duurt langer en gaat gepaard met een breed scala aan symptomen zoals hoofdpijn, apathie, lichaamszwakte, diplopie, gevoelloosheid (gezichts-extremiteiten), moeite met spreken, enz.
Een typische duizeligheidsaanval wordt gekenmerkt door een ernstig draaierig gevoel dat gepaard gaat met hevig zweten, misselijkheid, braken, duizeligheid en gevoelens van angst en ongerustheid. Deze symptomen leiden er vaak toe dat de patiënt zijn dagelijkse activiteiten immobiliseert en beperkt”, benadrukt hij.
Voor de juiste diagnose en behandeling van de aandoening is het voor de KNO-arts van groot belang om een gedetailleerde anamnese van de patiënt en zijn omgeving te verkrijgen.
“Allereerst moet de duur van de duizeligheid worden bepaald. Zo is duizeligheid van een paar seconden meestal te wijten aan goedaardige positieduizeligheid (de meest voorkomende oorzaak van perifere duizeligheid), van een paar minuten aan vestibulaire migraine die gewoonlijk gepaard gaat met migraine-aura en fotofobie, en van een paar uur aan het syndroom van Menière (het syndroom van Menière). kenmerkend is de lange geschiedenis en herhaling van aanvallen in de tijd) en een paar dagen bij vestibulaire neuritis.
Vervolgens wordt via het klinisch onderzoek de aanwezigheid van begeleidende symptomen zoals oognystagmus, tinnitus, tinnitus, neurologische aandoeningen etc. onderzocht, zodat de specialist aangestuurd kan worden en de oorzaak van de duizeligheid kan vaststellen.
In verschillende gevallen zijn laboratoriumbeeldvorming en neuro-otologische tests vereist, terwijl de Dix-Hollpike-test ook grote hulp biedt.
Afhankelijk van de bevindingen is samenwerking met artsen van andere specialismen zoals neurologen, cardiologen, orthopeden, etc. noodzakelijk. zodat de oorzaak van de duizeligheid kan worden gevonden en de patiënt op de juiste manier kan worden behandeld”, benadrukt de heer Caberos, terwijl hij de oorzaken van de duizeligheid samenvat.
Veelvoorkomende oorzaken van duizeligheid
Perifere duizeligheid
1. Goedaardige positieduizeligheid
2. Menière-syndroom
4. Oorinfecties
5. Trauma
Centrale duizeligheid
1. Migraine
2. Slagen
3. Multiple sclerose
4. Hersentumoren
5. Parencefalitis
Andere oorzaken
1. Stofwisselingsziekten
2. Orthostatische hypotensie
3. Auto-immuunziekten
4. Bijwerkingen van het innemen van medicijnen (aminoglyciden, barbituraten, diuretica, antihypertensiva)
5. Psychische oorzaken
Concluderend: “Er moet worden vermeld dat duizeligheid, hoewel het een ernstig symptoom is dat de patiënt verrast en beangstigt, meestal te wijten is aan oorzaken die niet zo ernstig zijn voor de gezondheid van de patiënt”, besluit de heer Camperos.
protothema.gr
