Koorts bij kinderen is een veelvoorkomend probleem voor ouders. Ongeveer 20% van de bezoeken aan de spoedeisende hulp zijn vanwege koorts. De oorzaken kunnen sterk variëren, van een triviale virusinfectie tot ernstige en ernstige aandoeningen zoals sepsis, meningitis, enz.
Voor verhoogde temperaturen worden gemeten waarden geaccepteerd boven 38 °C. Een temperatuur tussen 37 en 38°C wordt gedefinieerd als subfebrieel. Kinderen, vooral baby’s, zijn gevoelig voor oververhitting, meestal in het subfebriele bereik.
Bij het meten moet er rekening mee gehouden worden dat de waarden variëren afhankelijk van de meetmethode.
Rectaal van 36,6°C naar 38 °C (97,9 °F – 100,4 °F);
In het oor van 35,8 °C naar 38 °C (96,4 °F – 100,4 °F);
In de mond van 35,5°C tot 37,5 °C (95,9 °F – 99,5 °F);
Onder de arm van 34,7°C naar 37,3 °C (94,5 °F – 99,1 °F);
De aanpak varieert aanzienlijk per leeftijdsgroep, waarbij bijzondere aandacht wordt besteed aan pasgeborenen en zuigelingen.
- De pasgeborenen (tot de leeftijd van 28 dagen), bij een gemeten temperatuur boven 38 °C, zijn onderworpen aan tijdig overleg met een arts en beoordeling van de aandoening, evenals het risico op het ontwikkelen van neonatale sepsis. Voor de evaluatie van een pasgeboren baby met koorts kunnen een aantal tests nodig zijn: volledig bloedbeeld, urineonderzoek, bloedkweek, urinekweek, röntgenfoto van de longen en het hart, en zelfs een lumbaalpunctie. Het risico op het ontwikkelen van ernstige bacteriële infecties bij pasgeborenen is aanzienlijk hoog. Congenitale infecties zijn het doelwit.
- Van 5 tot 8 weken oud worden geraadpleegd dringend met een arts als er hoge temperaturen worden gedetecteerd. Er moet specifiek worden gezocht naar een onderliggende ernstige bacteriële infectie. Hoge informatieve waarde in termen van gevoeligheid (tot 97%), specificiteit (60%) en prognose (ongeveer 99%) heeft de combinatie van onderzoek van gewone urine, volledig bloedbeeld (meer precies, aantal neutrofielen) en serumprocalcitonine. Bij poliklinische behandeling is adequate follow-up in een korte periode (tot 12-24 uur) vereist.
- Van 2 maanden tot 2 jaar bij kinderen met een ingevulde immunisatiekalender neemt het risico op invasieve pneumokokkeninfecties aanzienlijk af. Virale infecties zijn de belangrijkste oorzaak van koorts in deze groep. Bij kinderen die in een goede of licht verminderde algemene conditie verkeren, contact hebben, eten, water innemen en zonder bijzonderheden in de anamnese en status, worden geen aanvullende tests aanbevolen, symptomatische behandeling en observatie kunnen worden gestart. Als er geen effect of verslechtering is, worden verdere tests uitgevoerd.
- Ouder dan 2 jaar wordt benaderd afhankelijk van de aanwezigheid van begeleidende klachten en de voorgeschiedenis van de ziekte, alsmede de bevindingen tijdens het onderzoek.
Medische consultatie is belangrijk bij alle kinderen met koorts, maar de follow-up van pasgeborenen en zuigelingen is van bijzonder belang vanwege het risico op een snelle ontwikkeling van invasieve infecties en het atypische klinische beloop dat mogelijk niet door de ouders wordt herkend.
Referenties:
1. Emergent management van pediatrische patiënten met koorts, Hina Z Ghory, MD; Hoofdredacteur: Russell W Steele, MD;
2. Naslagwerk voor diagnose en behandeling van kinderziekten, onder redactie van Prof. Dr. Tonyo Shmilev, ind. Raïkov 2014
