Al op het hoogtepunt van de pandemie werd duidelijk dat het tropisme van het coronavirus niet alleen de luchtwegen treft, maar ook de luchtwegen kan aantasten. cardiovasculair, centraal zenuwstelsel, endocriene, spijsverterings-, urogenitale systeem. Van belang is de binding aan angiotensine-converting enzyme 2 (ACE2), dat voorkomt in alle genoemde systemen die door het virus kunnen worden aangetast.
Hart- en vaatziekten zijn de meest voorkomende comorbiditeiten bij gehospitaliseerde patiënten COVID 19. Leeftijd ouder dan 60 jaar en leeftijdsgebonden comorbiditeiten die het hart aantasten, worden ook in verband gebracht met een hogere mortaliteit.
Al aan het begin van de pandemie werden bij de eerste 5 van de 41 patiënten gediagnosticeerd SARS-CoV-2 infectie in Wuhan, China, werd virale myocarditis geïdentificeerd, waarbij verhoogde hooggevoelige cardiale troponine (hs-cTn) de belangrijkste manifestatie was. De gemiddelde systolische bloeddruk was significant hoger bij ernstig vergeleken met matig ernstig (145 mmHg vs. 122 mmHg).
Klinische gegevens tonen aan dat een toenemend aantal patiënten met SARS-CoV-2 meld symptomen van de zijkant van het cardiovasculaire systeem – hartkloppingen, benauwdheid op de borst, kortademigheid, zelfs als de eerste symptomen van COVID 19. Wat de respiratoire manifestaties enorm verdringt. Bovendien kunnen hartklachten na een terugval nog lang aanhouden – als onderdeel van het zogenaamde post-covid-syndroom.
Analyse van 84 gevallen van infectie met SARS-CoV-2 laat zien dat de verhoogde waarden van creatinekinase tijdens de behandeling is een teken van een ernstige aandoening en een progressief beloop van de ziekte. Immuunstoornissen bij SARS-CoV-2 de ontstekingsreactie verergeren, wat direct of indirect leidt tot manifestaties of een hoog risico op hart- en vaatziekten.
Ademhalingsstoornissen en hypoxemie – de verminderde hoeveelheid zuurstof in het bloed – geassocieerd met SARS-CoV-2 kunnen leiden tot schade aan de hartspiercellen.
Plasma C-reactief eiwit (CRP), een van de klassieke markers van ontsteking, en de niveaus van cytokines geassocieerd met cardiovasculair risico zijn potentiële biomarkers om het verloop van de ziekte te beoordelen.
Uit een recent grootschalig onderzoek in Italië is gebleken dat onder 110.593 gehospitaliseerde patiënten met COVID 19 hypertensie was de meest voorkomende comorbiditeit (25,3% van alle ziekenhuisopnames). Dit komt overeen met eerdere onderzoeken die rapporteerden dat 30% hypertensie had onder patiënten die in het ziekenhuis waren opgenomen COVID 19.
Echocardiografisch onderzoek laat een verband zien tussen ventriculaire dysfunctie en re-morbiditeit COVID 19, waarbij rechterventrikeldisfunctie de meest voorkomende pathologische bevinding bij patiënten is. Er kan ook sprake zijn van linkerventrikeldisfunctie, diastolische disfunctie van graad II of III, en last but not least pericardiale effusie.
Bijkomende manifestaties geassocieerd met COVID 19omvatten een verhoogde frequentie van trombo-embolische voorvallen en aritmieën.
Het aanhoudende COVID-syndroom of post-covid-syndroom bestaat uit een breed scala aan symptomen, waaronder vermoeidheid, kortademigheid bij inspanning, pijn op de borst, hartkloppingen, hoofdpijn, maag-darmklachten zoals misselijkheid en braken, angst, depressie, huiduitslag en gewrichtspijn. Maar de veranderingen in hartslag en bloeddruk zijn zeer karakteristiek.
Variaties in hun waarden, zelfs in rust, en niet alleen tijdens fysieke activiteit, maken het moeilijk voor specialisten, en zelfs tegen de achtergrond van de behandeling blijft de therapie in sommige gevallen ineffectief. In deze gevallen wordt ook belang gehecht aan de impact van de zogenaamde aautonoom zenuwstelsel en meer specifiek de betrokkenheid van het parasympathische.
Referenties:
IX Nationale HIV/AIDS-conferentie in de context van de COVID-19-pandemie, Plovdiv, 2022
