“Fysiologische pacing” heeft onze professionele wereld op zijn kop gezet – het potentieel ervan is vergelijkbaar met revolutionaire innovaties van die tijd, zoals primaire angioplastiek voor een hartinfarct of harttransplantatie”, legde cardioloog Dr. Svetoslav Kurtev uit en deelde zijn ervaring met het toepassen van deze nieuwe behandelmethode. van hartfalen.
Visitekaartje
♦ Dr. Svetoslav Kurtev studeerde af aan de Medische Universiteit in Sofia. In 2014 verwierf hij een specialiteit in cardiologie. Momenteel maakt hij deel uit van het team van de afdeling Invasieve Cardiologie met elektrocardiostimulatie in de Cardiologiekliniek van UMBAL “Alexandrovska”. Daarvoor werkte hij bij SBALSSZ “St. Ekaterina”, MBAL “Tota Venkova”-Gabrovo en het Nationaal Cardiologisch Ziekenhuis. Hij specialiseerde zich in elektrofysiologie in Szeged, Hongarije. Dr. Kurtev is assistent cardiologie bij de afdeling “Inwendige Ziekten” van de Faculteit der Geneeskunde van MU-Sofia.
– Dr. Kurtev, wat betekent “fysiologische pacing” en hoe verschilt dit van de andere tot nu toe toegepaste methoden?
– “Fysiologische pacing” is een vooruitgang in de geneeskunde met een potentieel dat vergelijkbaar is met de revolutionaire innovaties van die tijd, zoals primaire angioplastiek bij een hartinfarct of harttransplantatie. Er wordt verwacht dat het het probleem van de door pacemakers geïnduceerde cardiomyopathie zal oplossen, die op de lange termijn ongeveer 10-15% van de patiënten met pacemakers treft en respectievelijk een hoge incidentie van hartfalen veroorzaakt – een hoog sterftecijfer dat kenmerkend is voor de ziekte en enorme kosten. voor de gezondheidszorgsystemen van de wereld.
Het verschil met het klassieke type stimulatie dat we tot nu toe hebben toegepast, is dat we bij fysiologische stimulatie de elektrode implanteren die selectief impulsen aan het hart afgeeft in het exciterende geleidingssysteem. Op deze manier bootsen we het fysiologische patroon van opwinding en samentrekking van het hart volledig na, zonder het te beschadigen met willekeurige impulsen, zoals voorheen bij klassieke pacing.
Het resultaat blijft ons verbazen, zelfs na een groot aantal succesvolle procedures – het elektrocardiogram van deze patiënten lijkt bijna volledig op een normaal, en het is zelfs voor een specialist uiterst moeilijk om te zeggen of er al dan niet een werkende pacemaker is.
– ‘Fysiologisch’ heeft in onze ideeën vooral betrekking op de natuurlijke processen in het lichaam. Is dit wat je bereikt met de oefenmethode?
– In de praktijk proberen wij artsen in de moderne geneeskunde de natuur te slim af te zijn om tijd voor onze patiënten te winnen. Soms is dit behoorlijk succesvol en slagen we erin om er vele jaren kwaliteitsleven aan toe te voegen, andere keren creëren we meer problemen dan we oplossen.
Met de accumulatie van kennis door de jaren heen zijn we tot de conclusie gekomen dat er geen perfectere processen en mechanismen zijn dan die welke de natuur gedurende miljoenen jaren van evolutie heeft gecreëerd, en daarom hebben we ze geaccepteerd als de ‘gouden standaard’ om streven naar. Zo’n “gouden standaard” in de cardiologie is het normale sinusritme van het hart. Fysiologische pacing lijkt in grote mate op deze ‘gouden standaard’.
– Welke problemen los je op door de nieuwe werkwijze toe te passen?
– Ik noemde al pacemaker-geïnduceerde cardiomyopathie. Het vertegenwoordigt een zeer onaangename late complicatie van klassieke pacing, zonder de mogelijkheid om precies te voorspellen bij welke patiënten het zal voorkomen. Wat we over de ziekte weten, is dat deze vaker voorkomt bij patiënten met een hoog percentage niet-fysiologische rechterventrikelstimulatie en structurele hartziekten, zonder dat deze observatie alle patiënten die aan de ziekte lijden verabsoluteert. We hebben steeds meer wetenschappelijk bewijs dat met fysiologische pacing dit soort late complicaties aanzienlijk zal worden verminderd of zelfs geëlimineerd.
Er is een andere trend in de fysiologische stimulatie bij patiënten met hartfalen, systolische disfunctie van het linkerventrikel en een breed QRS-complex op een elektrocardiogram. Met fysiologische pacing proberen we de pathologische stoornis te corrigeren en daardoor het normale excitatiepatroon van het hart te herstellen.
Het succes bij dergelijke patiënten is, zelfs vergeleken met klassieke resynchronisatietherapie (CRT) in klinische onderzoeken, veelbelovend. Nog veelbelovender lijkt de combinatie van de twee methoden – resynchronisatietherapie en fysiologische pacing, iets wat we het afgelopen jaar verschillende keren in onze kliniek hebben gedaan en op wetenschappelijke fora hebben gedemonstreerd. Maar voor de massale toepassing van deze methode, zoals voor alles in de geneeskunde, is wetenschappelijk bewijs uit gerandomiseerde klinische onderzoeken nodig, wat we zeer binnenkort verwachten!
– Ondanks de ruime ervaring van de ziekenhuisartsen met het plaatsen van pacemakers, hebben jij en je collega’s een speciale training gevolgd voor de toepassing van de nieuwe methode. Welke meer specifieke vaardigheden vereist fysiologische pacing?
– Fysiologische pacing heeft onze professionele wereld op zijn kop gezet. Het is geen toeval dat op elk wereldcongres over elektrofysiologie en hartstimulatie 30-40% van de wetenschappelijke output alleen al aan deze innovatie wordt besteed.
De nieuwe methode vereist nieuwe vaardigheden, aanvullende theoretische training, het vermogen om met complexe apparatuur te werken en een opgeleid team van artsen en medische technici. In de praktijk begint de training in het implanteren van pacemakers helemaal opnieuw en doorloopt een leercurve die zeker niet gemakkelijk of snel is. Maar de resultaten zijn het waard.
Het afgelopen jaar hebben we in onze kliniek bijna volledig twee nieuwe artsen kunnen opleiden in de methodiek. Dit jaar hebben wij, vanwege de grote belangstelling, een verzoek voor minimaal twee extra trainingscollega’s buiten onze kliniek.
– Hoe bepaal je welke patiënt geschikt is voor de methode?
– Alle patiënten voor conventionele pacing zijn naar onze mening geschikt voor fysiologische pacing. In dit stadium van ons protocol kennen we slechts twee uitzonderingen: patiënten met een acuut myocardinfarct, die een permanente pacemaker nodig hebben, en patiënten met permanente antistolling die niet periprocedureel gestopt kan worden (patiënten met kunstmatige hartkleppen). Maar deze patiënten zijn zeer zeldzaam en vormen een zeer klein percentage van de totale groep.
De afgelopen twee jaar, waarin we de methode in praktijk hebben gebracht, hebben we herhaaldelijk aangetoond dat het mogelijk is bij patiënten met ischemische septale cicatrix als gevolg van ischemische ziekte, grove hypertrofie, ongecorrigeerde ernstige hartafwijkingen, spoedeisende patiënten die onmiddellijke pacemakerimplantatie nodig hebben, zeldzame cardiomyopathieën en opbouwziekten, zeer oudere patiënten (onze oudste patiënt was 96) en nog veel meer.
Tegelijkertijd proberen we de zogenaamde LOT (LBB geoptimaliseerd) – CRT te implanteren bij een steeds grotere groep patiënten die naar onze kliniek komen, ondanks het onopgeloste probleem met volledige terugbetaling. Het combineert de klassieke methode voor de behandeling van hartfalen: CRT en LBB-stimulatie, een soort fysiologische stimulatie. De resultaten die we behalen verrassen zelfs de grootste optimisten positief, maar we wachten nog steeds op de gegevens van de klinische onderzoeken die momenteel plaatsvinden voordat we deze volledig vervangen door de nieuwe methode.
– Je hebt al veel patiënten met pacemakers die via deze methode zijn geplaatst. Hoe volg je ze? Wat zijn uw observaties: wat is het langetermijneffect van de toepassing ervan?
– We hebben al bijna 150 patiënten met geïmplanteerde fysiologische pacemakers, waarvan de laatste 110-120 in het afgelopen jaar. Dit aantal is absoluut onvergelijkbaar met welk centrum dan ook in Bulgarije en is vergelijkbaar met dat van veel van de grote stimulatiecentra in de wereld. Patiënten volgen wij ieder half jaar profylactisch of bij klachten op.
Tot nu toe hebben we geen ernstige nieuwe complicaties geregistreerd, en de juiste toepassing van de nieuwe methode slaagt erin om oude volledig te elimineren, zoals perforatie van de vrije rechterventrikelwand van het hart, wat theoretisch al onmogelijk is. Het is nog te vroeg om over het langetermijneffect van de therapie te praten. We zullen het de komende jaren zien.
– Heeft de fysiologische pacemaker een bepaalde levensduur, d.w.z. is het na verloop van tijd noodzakelijk om een nieuw dergelijk apparaat in te brengen?
– Zoals elk apparaat op batterijen heeft de fysiologische pacemaker een bepaalde levensduur, maar in dit geval is deze zelfs langer dan conventionele pacemakers, omdat de apparaten die we implanteren een betere batterij hebben. De gemiddelde levensverwachting zal naar verwachting tussen de 10 en 14 jaar liggen en is afhankelijk van veel omstandigheden, waaronder regelmatige controles.
Vervolgens worden de pacemakers vervangen, waarbij de elektroden hetzelfde blijven. Dit jaar verwachten we een innovatieve pacemaker in Bulgarije, volledig gemaakt alleen voor LBB-stimulatie, op hetzelfde moment als de andere grote Europese centra, maar ik hoop in een ander interview over dit onderwerp te praten als de tijd daar is…
Milena Vasileva
